طی سالهای گذشته، کاربرد های تکنولوژی مقره های هسته تو خالی کامپوزیتی سر به فلک کشید و البته گزارش هایی حاکی از رشد قارچ و دیگر مواد بیولوژیکی ظاهر شده بر روی چترک های سیلیکونی نیز انجام شده.  آیا این موضوع زمانی که برای مقره های هسته تو خالی سیلیکونی نیز رخ دهد جای نگرانیست؟ اگر بله، مناسبترین روش برای رویارویی با این پدیده چیست؟ اتفاقا حضور قارچ و یا دیگر آلودگی های بیولوژیکی صرفا محدود به نوع سیلیکونی نمی شود. بلکه می تواند بر روی نوع سرامیکی آن نیز مشاهده شود. تنها دلیلی که استفاده کنندگان در مورد نوع سیلیکونی آن نگرانی بیشتری دارند، ویژگی های کلیدی مواد انتقال آب گریزی و ریکاوری می باشد.

یکی از مثال های بارز رشد قارچ بر روی مقره های هسته تو خالی سیلیکونی در اواسط دهه ۱۹۹۰ در آمریکا در سواحل غربی فلوریدا می باشد. محیط تحت بار سیستم محیطی با رطوبت  و دمای بالا بود که موقعیت ایده آلی برای رشد هر نوع میکرو ارگانیسم فراهم میکرد. گرده های هوا سطح بدن سیلیکونی بوشینگهای ۲۳۰ کیلوولت تانک بریکر ها کاملا پوشانده بودند. این آلودگی منبع غذایی خوبی برای کلونی قارچ هایی که نه تنها به برخی از بوشینگها بلکه به فلز تانک بریکر نیز آسیب رساندند. عکس هایی از چترکهای آلوده شده بطور قابل توجهی دارای یک سطح ضخیم قارچ می باشند. بدون دانایی ازین که چه تاثیراتی می تواند داشته باشد، مهندسان مجموعه پس از بررسی بصری نشانه هایی از شکستگی و یا دیگر آسیب های سطحی بر روی چترک ها رویت کرده بودند که ممکن است نتیجه وجود قارچ باشد. مرحله بعدی انجام یک سری تست های الکتریکی در شرایط رطوبت و خشک بود (تا ۲۰۰ کیلوولت دی سی بر روی بوشینگها) تا بررسی کنند که رشد قارچ چگونه بر روی جریال نشتی تاثیر گذار می باشد. از قضا، نتایج نشان دادند که افزایش قابل توجهی در مقدار جریان نشتی در شرایط رطوبت رخ داد. و این موضوع را پیشنهاد داد که نادیده گرفتن مشکلات مربوط به قارچ معقوا نیست.

شکل۱:رشد قارچ قبل از زدودن. خاصیا آبگریزی مجددا روی سطح تمیز شده ترمیم شد.

در نتیجه بوشینگ با آب و الکل پر فشار  و در ادامه هم با اسپری کردن آب یونیزه شده تمیز شد. تست ها بعد از اینکار در جهت بررسی تاثیر اینکار بر روی خاصیت آب گریزی لاستیک سیلیکون انجام شد. نتایج تاییدکردند که میزان آبگریزی به حد نرمال خود برگشت. بر روی بوشینگ شسته شده سپس مجددا تست های الکتریکی انجام شد و نتیجه این شد که جریان نشتی نیز به میزان بسیار زیادی کاهش پیدا کرده بود. مهندسان بعد از انجام این مراحل نتیجه گرفتند که نادیده نگرفتن قارچ روی چترک ها و شست و شوی آنها امری خردمندانه بود. سال ها بعد از اولین اتفاقی که افتاد، گزارش شد که بوشینگهای قبلی بدون هیچ مشکل قارچی، بدون هیچ نشانه از دی گرید شدن و از دست دادن خاصیت آبگریزیشان عمل کرده بودند. بر اساس این تجربه و تجربیات مشابه در مکان های مختلف، می توان نتیجه گرفت که حضور ارگانیسم های بیولوژیکی مانند قارچ بر سطح لاستیک سیلیکونی باعث ایجاد تهدید خیلی زیادی برای مقره های هسته تو خالی از لحاظ آسیب های دائمی و یا پیری زودرس نمی شود. بلکه، بسته به شدتشان، زدودن قارچ بوسیله شست و شو توصیه می شود.

عکس ۲: آلودگی های جزئی بیولوژیکی هیچ گونه مداخله ای بر خاصیت آبگریزی ندارد و نیاز به زدودن آن نیست.